Το 1972 είναι η χρονιά εφεύρεσης της γενετικής μηχανικής , η οποία είναι πλέον ο νέος κλάδος των φυσικών επιστημών. Το 1972 έγινε δυνατό να διαμελισθεί το DNA σε μεμονωμένα τμήματα . Αυτό έγινε δυνατό με τη βοήθεια ενζύμων, των ονομαζόμενων και γονιδιακών ψαλιδιών, τα οποία διαχωρίζουν το γενετικό υλικό σε καθορισμένες θέσεις. Σήμερα είναι γνωστά περισσότερα από 200 γονιδιακά ψαλίδια. Τα μεμονωμένα τμήματα του DNA μπορούν να τοποθετηθούν μετά σε άλλες θέσεις του γενετικού υλικού ή να μεταφερθούν σε άλλους οργανισμούς. Σ’ αυτό βοηθά ένας γονιδιακός συγκολλητής, η λιγάση.
Το 1972 επίσης απομονώθηκαν από το γενετικό υλικό και αναλύθηκαν αρκετά γονίδια. Αυτό έγινε δυνατό χάρη στους γονιδιακούς μεταφορείς, που υπάρχουν σε αρκετούς μικροοργανισμούς. Πρόκειται για ένα μικρό κυκλικό μόριο DNA, το πλασμίδιο, που φέρουν μερικά βακτήρια. Το μέγεθος των πλασμιδίων ποικίλλει από 2.000-2.000.000 αζωτούχες βάσεις. Τα πλασμίδια παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί έχουν τη δυνατότητα να «φιλοξενήσουν» τμήμα DNA άλλου κυττάρου. Τη διαδικασία αυτή κατάφεραν να την υλοποιήσουν οι γενετιστές στο εργαστήριο. Συγκεκριμένα, αφού με ορισμένες τεχνικές ανοίξουν το πλασμίδιο, στη συνέχεια ενσωματώνουν σε αυτό ένα τμήμα DNA που προέρχεται από άλλο κύτταρο. Το τμήμα αυτό του DNA που ενσωματώνεται στο πλασμίδιο έχει επιλεγεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να περιέχει το γονίδιο ή τα γονίδια που είναι υπεύθυνα για το χαρακτηριστικό που μας ενδιαφέρει. Καθώς το πλασμίδιο αντιγράφεται στο βακτηριακό κύτταρο, αναπαράγεται ταυτόχρονα και το νέο DNA με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Το DNA που προκύπτει με αυτό τον τρόπο λέγεται ανασυνδυασμένο DNA.
Σταθμό στη γενετική μηχανική αποτελεί η μεταφορά ανθρώπινου γονιδίου σε ένα βακτήριο το 1977. Πρόκειται για το γονίδιο της ινσουλίνης. Σήμερα η ανθρώπινη ινσουλίνη παράγεται βιομηχανικά με τη γενετική μηχανική με μεγάλη καθαρότητα και διατίθεται σε χαμηλές τιμές.
Το 1983 μεταβιβάζεται με επιτυχία γενετικό υλικό από ένα βακτήριο σε ένα φυτό, στο καπνό. Αυτή η επιτυχία αποκτά οικονομική σημασία όταν το 1986 κατορθώνεται η δημιουργία μιας ποιότητας καπνού ανθεκτικής στον ιό του μωσαϊκού του καπνού.
Με τον όρο γενετική μηχανική καθορίζουμε σήμερα το σύνολο των μεθόδων για το χαρακτηρισμό, απομόνωση και ανασυνδυασμό του γενετικού υλικού καθώς και τον πολαπλασιασμό του ανασυνδυασμένου υλικού και την ενσωμάτωση του σε άλλους οργανισμούς.