Ο πρώτος καταγεγγραμένος εορτασμός των Ολυμπιακών αγώνων κατά την αρχαιότητα, ανάγεται το 776 π.Χ. στην Ολυμπία και τελούνταν κάθε 4 χρόνια (όπως και σήμερα). Είναι σίγουρο ότι είχαν αρχίσει από πολύ παλιότερα, αλλά τότε είχαν τον χαρακτήρα τοπικών κι όχι Πανελλήνιων αγώνων κι έτσι δεν υπάρχουν διαπιστωμένες περιγραφές. Τελούνταν δε συνεχώς μέχρι και το 393 μ.Χ. όπου ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος τους απαγόρευσε, καθώς θεωρήθηκε μία παγανιστική τελετή, η οποία δεν ταίριαζε με την επίσημη Χριστιανική θρησκεία.

Στα σύγχρονα χρόνια, τον 17ο αιώνα, γινόταν μια γιορτή στην Αγγλία που ονομάζονταν “Ολυμπιακοί αγώνες”. Τα μετέπειτα χρόνια ακολούθησαν αντίστοιχες εκδηλώσεις σε Ελλάδα και Γαλλία αλλά ωστόσο δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν διεθνείς και να αποκτήσουν την αίγλη των αυθεντικών αγώνων.

Το ενδιαφέρον για τους αγώνες αναζωπυρώθηκε στα μέσα το 19ου αιώνα, όταν Γερμανοί αρχαιολόγοι ανακάλυψαν και ανέσκαψαν τα ερείπια της Ολυμπίας. Το 1894 ο Γάλλος παιδαγωγός βαρώνος Πιέρ Ντε Κουμπερντέν παρουσίασε σε ένα συνέδριο στην Σορβόνη του Παρισιού τα σχέδια και τις σκέψεις του για την αναβίωσή τους. Την τελευταία μέρα του συνεδρίου, αποφαίστηκε να διεξαχθούν το 1896 στην χώρα που τους γέννησε κι έτσι δημιουργήθηκε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) με πρώτο πρόεδρο τον Έλληνα Δημήτριο Βικέλα.

Η συμμετοχή δεν ήταν μεγάλη (250 αθλητές πήραν μέρος), ωστόσο το νερό είχε μπει στο αυλάκι. Οι επόμενοι Ολυμπιακοί έγιναν το 1900 στο Παρίσι (Γαλλία). Από τότε διεξάγονται κάθε 4 χρόνια με μοναδικές στιγμές διακοπής στον Α’ και τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.